കൊറോണ

ജീവിത ഏതാണ്ട് അല്ലലില്ലാതെ പോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഈ നശിച്ച കൊറോണ 

ആകെ ബാക്കിയുള്ള ജീവിതത്തിന്റെ നല്ല ഭാഗം ലോക് ഡൌൺ അപഹരിച്ചു  അനിശ്ചിതത്വവും നിരാശയും ബാക്കിയായി 

മനുഷ്യൻ തമ്മിൽ അടുക്കാൻ വയ്യാത്ത അവസ്ഥ  ഇനി യാത്രകൾ നടക്കുമോ ആരെയെങ്കിലും കാണാൻ കഴി യുമൊ 

എന്റെ ഞായറാഴ്ച Jan 2014

എന്നത്തെപ്പോലെ യും നിരാശനായും ക്ഷീണിതനായും ഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതി വീഴുന്നു

സമയം 3-൩൧/2 ആയിക്കാണും 

അബോധ മനസില്‍ എന്തൊക്കെയോ ശബ്ദങ്ങള്‍ കേട്ടുണരുന്നു വീണ്ടും മയക്കം 

ഈയിടെ യുള്ള വ്യത്യാസമാണ് മയക്കം ഉറക്കത്തിന്റെ ഭാഗ മാണോ അതോ 

മറ്റെന്തെ ങ്കിലും ആണോ അതും അറിയുള്ള 

അതൊന്നും എനിക്ക് പറയാനോ കേള്‍ക്കാനോആരുമില്ല 

ദിവസ്സങ്ങളായി ഈ അവസ്ഥ 

ഏതായാലും അതോരനുഗ്രഹ മാണെന്ന് കരുതാം ഉറക്ക മില്ലയ്മയുടെ വേദന ഇതിലും 

കഠിനമാണ് 

മയക്കത്തില്‍ അറിഞ്ഞു ഒരാള്‍ പോകുകയാണ് 

ഇന്നലെ തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നു 

പക്ഷെ മറ്റാര്‍ക്കും അറിയില്ല .................................................എന്തെ അറിയിക്കുന്നില്ല 

ഉറക്കമുണരുമ്പോള്‍ ഇവിടെ മൊത്തം നെഗറ്റീവ് എനര്‍ജി നിറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു 

അതിലേക്കു ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നു വീഴുന്നു 

ഈ മാരണം ഇനിയും ചത്തില്ലല്ലോ എന്റെ കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങുന്നതായി തോന്നുന്നു 

എന്റെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ കാതോര്‍ക്കുന്നു 

ആരെങ്കിലും സ്നേഹത്തോടെ ഒരു വാക്ക് പറയുന്നത് കേള്‍ക്കാന്‍ എന്റെ മനസ് ദാഹിക്കുന്നു 

ഞാന്‍ ഒരു തെരുവില്‍ ഉണര്‍ന്നെഴുന്നേല്‍ക്കുന്നു ആരൊക്കെയോ സ്നേഹത്തോടെ 

വിളിച്ചു ചോദിക്കുന്നു ....സുഖംമായു റങ്ങിയോ 

ഞാന്‍ എവിടുന്നൊക്കെ യോ ഉണരുന്നു അവിടെയെല്ലാം ആരൊക്കെയോ ഇതേ ചോദ്യം 

അപരിചിതരാനെങ്കിലും സ്നേഹത്തോടെ

പക്ഷെ ഇല്ല .........ഇവിടെ നിശബ്ദത മാത്രം 

വലിയൊരു നെഗറ്റീവ് നിശബ്ദത 

അതെന്റെ കാതില്‍ ധ്വനിക്കുന്നു  നീ ഇനിയും മരിച്ചില്ലേ ...നീ എന്തിനു ഉണരുന്നു 

ഉണരാതിരിക്കാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ 

എനീട്ടയുടന്‍ സ്വന്തം കാലുകളിലേക്ക് നോക്കിയുള്ള ഇരിപ്പ് 

നോക്കുമ്പോ രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം എന്റെ ചെറിയ മേശ പ്പുരതുണ്ട്

2014 ലെ ചിന്തകൾ ആയിരുന്നു ഇത് 

അവസാന കാലങ്ങളിലെ സങ്കടങ്ങൾ Jan 2014

ജീവിതത്തിൽ എല്ലാം മറന്നു കഷ്ടപ്പെടുമ്പോലും മനസിലുന്ദായിരുന്ന് സമാധാനം ഇതെല്ലാം മാറി കൊച്ചുമക്കളുമായി സമാധനമായ ഒരു ജീവിതം ബാക്കിയുണ്ടല്ലോ എന്ന ചിന്ത യായിരുന്നു മൊത്തം ജീവിതം ഹോമിച്ചതിന്റെ കാരണങ്ങളും  അതൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു സുഹൃത്തുക്കള പലരും സ്വന്തം മക്കളെ അന്യരായി കണക്കാക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ  അവരോടൊക്കെ പുഛമായിരുന്നു 

എന്തുകൊണ്ടോ എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒരവസ്ഥയെ ക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനും കഴിഞ്ഞില്ല 

സുഹൃത്തുക്കളുടെ മക്കൾ സ്വന്തം ഇഷ്ടം തേടി പോയപ്പോഴും ഞാൻ ധൈര്യത്തിൽ ഇരിക്കുക യായിരുന്നു അന്നത്തെ സ്ഥിതിക്ക് ആര്ക്കും ചിന്തിക്കാൻ കഴിയാത്ത തുകക്ക് ഇൻഷുർ ചെയ്തു ഞാൻ മരണ ഭയത്തിൽ നിന്നും മോചനം നേടിയിരുന്നു 

എവിടെയാണ് എനിക്ക് പിഴച്ചത് 

അമിത സ്നേഹം അതെന്നെ നശിപ്പിച്ചു എന്നെ എല്ലാവരും മറന്നു 

എല്ലാവര്ക്കും ജീവിതത്തിൽ ഒരു വില്ലൻ ആവശ്യമായിരുന്നു 

അവസാനം ഞാൻ ആയി ആ വില്ലൻ 

അതിനിടെ ആരോഗ്യം ക്ഷയിച്ചു  അതിനു ശേഷം  അപകടത്തിൽ പരിക്കേറ്റു  അപകട നിലയിലെത്തി ഒരു പക്ഷെ ഒരു തിരിച്ചു വരവ് ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല 

അപ്പോഴേക്കും എന്റെ അധികാരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു നിത്യ ജീവിതത്തിൽ എനിക്ക് സ്ഥാനം ഇല്ലാതായി ഞാൻ വെറും കാഴ്ചക്കാരൻ ആയി  

ഇത് അന്നത്തെ ചിന്തകളും സങ്കടങ്ങളും എന്നാൽ എന്റെപുതിയ റോളിൽ എങ്ങനെ സന്തോഷവാനാകാമെന്നു ഞാൻ പേടിച്ചു ഒപ്പം എന്റെ ഏക പുത്രിയെക്കുറിച്ചുള്ള ആകാംക്ഷകളും  മാറിക്കഴിഞ്ഞു  സന്തോഷം എന്തെന്ന്ഞാൻ തിരിച്ചറിയാൻ തുടങ്ങി 

എന്നാൽ കൊറോണക്കാലം വിഷമങ്ങളെല്ലാം മാറ്റി എന്ന് പറയേണ്ടി വരും 

എനിക്ക് പിഴച്ചിട്ടില്ല എന്നൊരു തോന്നൽ ഇന്ന് മനസിലുണ്ട് 

ഇന്ന് ഞാൻ സന്തോഷവാനാണ്